Ooit was ik psychiatrische patiënte, wel bijna een half mensenleven lang. Ik kreeg meerdere diep spirituele psychoses en psychotische belevingen, ervaringen die ik niemand gun.
Maar zelfs van deze nood werd een deugd gemaakt in mijn leven. Gods genade en geduld met mij is groot geweest.
Over mijn zwaarste psychose schreef ik het volgende gedicht… Misschien voor degenen die ook zoiets meemaakten herkenbaar. Mocht je het moeilijk hebben, weet dat er hoop is en blijf vertrouwen. Het vermeende kwaad is al lang overwonnen. Iedereen krijgt genade.
Dansend tussen wolven
Men zou wel eens kunnen schrikken,
Wanneer men wist waar ik vandaan kwam
Ik danste tussen de wolven in de ijdele hoop
Te ontsnappen aan de dodendans de stevige grip
Van de verwijtende en bijtende ander.
Ik meende mij nimmer zo godverlaten als toen,
Toen ik danste met de wolven en mijn
Grootste vrees zich van mij meester maakte
De verscheurende tanden van mijn medemens
Ze zetten mij onder stroom, de handen
Ze slokten mij op en maalden mij, de tanden
Ze maakten mij een domme gans,
Al vliegende werd ik geschoten
Ik werd gebakken en gebraden
Zij lustten mij ook rauw
Ik, de onderzijde van de berg
De pijn en ondragelijke last…
De paarden en de moordlust
Ik danste tussen de wolven
In een hel, die mij niet past
Na een lange eenzame weg in de psychiatrie, is JFH nu moeder en echtgenote. Daarnaast is zij Schrijver van gedichten en auteur van Pilletje Nooit Genoeg. Schrijven is een passie. Ze hoopt ooit haar werk, een roman of poëzie uit te geven.
Foto van JFH
Meer lezen?
- Dansen in de regen – dansen als wekelijkse uitlaatklep
- Compleet denken! – wanneer je een ander geluid laten horen dan de massa
Op zoek naar een goed boek?
Geef een reactie