Als Luiks terugdenkt aan zijn leven en wat hij allemaal heeft ervaren, komt hem dat beeld voor ogen: dat je een psychose kunt vergelijken met stoppen, zekeringen in een elektrische installatie. Hij schrijft erover in deze blog. “De stoppen waren doorgeslagen.”
Ik groeide op in een gezin van vader, moeder en vier kinderen, te weten een zus en broer die een stuk ouder waren dan ik en een broer die ongeveer anderhalf jaar ouder was dan ik.
Ik was vier jaar toen de tweede wereldoorlog uitbrak
We woonden buiten de stad achter het Twentekanaal. ’s nachts vlogen de VI en VII over ons huis en hoorden we regelmatig grote drommen vliegtuigen overtrekken, gevolgd door het vuren van afweergeschut en vallende bommen. Het was vaak een beangstigende en beklemmende tijd.
In 1943 werd mijn broertje ziek
Hij was toen 10 jaar oud en had difterie. Hij overleed binnen tien dagen en in dezelfde tijd stierf de oudste zus van mijn moeder. Dat was een enorme klap voor ons, ik miste mijn speel kameraadje en huilde elke keer als er luchtalarm was, dan dacht ik er aan dat hij er niet meer was.
Ongeveer een jaar later werd mijn zusje geboren
Moeder was broodmager en kreeg in het ziekenhuis vaak extra voeding door de nonnen toegestopt van de eerste klasse afdeling wat daar over was.
Er was overal gebrek aan en toen mijn zusje wat later thuis was kreeg zij een soort stuipen. De huisarts zei volgens mijn moeder dat we vooral niet tegen de wil van mijn zusje in moesten gaan omdat dat nieuwe stuipen kon veroorzaken.
In die tijd begon mijn moeder soms vreemde aanvallen te krijgen, ze wilde dan dood en riep om de dood
Dit was voor ons als kinderen heel beangstigend, we dachten dat we aan ons lot overgelaten waren zonder moeder. Later vertelde mijn moeder mij dat de huisarts tegen haar gezegd had:
“Weet u wat uw probleem is? U hebt een veel te sterke wil en een veel zwakker lichaam. Een tijd lang protesteert uw lichaam, maar u dwingt uw lichaam door te gaan en u gaat door, uw lichaam houdt op met protesteren totdat het er bij omvalt en u ziek bent!”
Toen ik een jaar of twintig was ging ik naar het buitenland, mijn zusje was de enigste die nog thuis woonde. Ik kreeg bericht van een kennis die mijn ouders en zusje goed kenden dat het helemaal niet goed ging met mijn zus en ouders. Ik ging naar huis en trof mijn zus en ouders in grote verwarring aan. Pas veel later begreep ik dat dit haar eerste psychose was.
Alles was in de war; je kon niet normaal met haar praten. Wat was er gebeurd? Ze was verliefd op een jongen geworden en die jongen had totaal geen interesse voor haar; en dat kon ze niet loslaten. Ze had de gekste waanvoorstellingen.
De stoppen waren doorgeslagen
In die tijd was er weinig over psychose bekend. Ze werd meerdere keren met elektroschoktherapie en medicatie behandeld, maar het ontbrak aan de juiste behandeling.
Later kregen wij zelf een kind met psychosegevoeligheid, daar heb ik veel van geleerd, te veel om allemaal in dit ene artikel te noemen. Wat ik gezien heb is dat er vooraf aan een psychose vaak een periode van ongeremde activiteit vooraf gaat. Kun je op tijd stoppen dan heb je veel gewonnen.
Laat de dingen op tijd los, vóór de stoppen doorslaan
Zoek daartoe indien nodig hulp van iemand die je vertrouwt.
Wist je dat een grote motor die veel stroom trekt niet eerst op volle kracht wordt ingeschakeld? Meestal gaat die eerst in een aanloopfase voor hij op vol vermogen wordt geschakeld, dit om te voorkomen dat ‘de stoppen doorslaan’.
Leer je eigen grenzen kennen en ga er niet uit gewoonte overheen.
Veel over je grenzen gaan kan een psychose uitlokken
Wees ook niet al te bang, want er zit altijd een veiligheidsmarge in.
Alcohol en drugsgebruik kunnen je inschattingsvermogen ernstig in de war brengen. Je denkt dat jij het wel aan kunt, maar dat is niet zo. Je put je helemaal uit en dan ligt een psychose op de loer.
Het is niet alleen je gevoel maar ook je gezond verstand dat je in je keuzes zal leiden hoever je gaan kunt en wat je wel of juist niet moet kiezen. Zoek wijsheid. Niet alles in het leven gaat zoals wij graag zouden willen. Leer daarom ook dingen op tijd loslaten.
Luiks is een man van 84 jaar oud. Hij heeft een gezin met zeven kinderen, waarvan een kind is overleden. Ook heeft hij kleinkinderen.
Meer informatie:
Geef een reactie