Pjötter bereikt een nieuwe mijlpaal in zijn leven, hij gaat zijn behandeling bij het GGZ stoppen. Zijn geloof biedt hem hierbij waardevolle handvatten.
Na zeven jaar in de GGZ, inclusief enkele opnames, zie ik het nut van verdere behandeling niet meer in. Ik ben dan wel nog steeds ziek, maar inmiddels heb ik alles wat de hulpverleners mij kunnen vertellen over het ziektebeeld en de behandeling ervan wel geleerd.
Ik mail mijn psychiater met de mededeling dat ik stop met de GGZ
Hij prijst mij om mijn tonen van initiatief, maar zegt dat ik nog gebukt ga onder zelfstigma dat nog weg behandeld zou moeten worden. Wie heeft mij dat stigma in de eerste plaats ooit aangepraat? Mij is keer op keer verteld dat ik ernstig ziek ben door mijn behandelaars. En nu vertellen dezelfde behandelaars dat ik lijd aan zelfstigma? Behandelaars moeten zichzelf maar eens laten behandelen, zodat ze weten hoe het voelt.
Ik start de procedures om mijn dossiers bij de GGZ en van de PAAZ te laten vernietigen
Ik wil niet dat ik 100 jaar na mijn dood als casus in een psychiatrisch handboek sta beschreven, die sporen wil ik niet achterlaten op aarde. Hoe nu verder? Ik ga zelfstandig verder met al mijn gebreken. Ik pers nog een laatste brief uit mijn psychiater, waardoor ik het financieel wat makkelijker zal krijgen. Mijn psychiater heeft het financieel makkelijk, ik niet. Hij rijdt in een luxe auto, ik kan geen auto betalen.
Zoals altijd als ik een mijlpaal in mijn leven bereik sla ik de bijbel erop open: “Aanziet de vogelen des hemels, dat zij niet zaaien, noch maaien, noch verzamelen in de schuren; en uw hemelse Vader voedt nochtans dezelve; gaat gij dezelve niet zeer veel te boven?”
Ik ga verder met leven met een vertrouwen in God, en niet langer een vertrouwen in de psychiatrie
Ik ga leven als de vogelen des hemels. En al ga ik een ellendig en eenzaam aards leven tegemoet, in de hemel zal ik boven mijn atheïstische psychiater gerangschikt zijn. En in de hemel rijden de mensen geen luxe auto’s. Ik ga naar de mis op zondag en ik hoor en onderricht mezelf in de woorden: “Heer, ik ben niet waardig dat gij tot mij komt, maar spreek en ik zal gezond worden.” Ik ga in de rij staan voor de uitreiking van de communie, want voor God ben en blijf ik waardevol ongeacht mijn status als (ex-)psychiatrisch patiënt. Amen.
Pjötter Pannelap (pseudoniem) is student en loopt al zeven jaar mee in de GGZ.
Meer informatie:
- Opgeruimd staat netjes
- Psychose: Na het vallen is opstaan heel moeilijk
- Vroeger in het hier en nu; Over de impact van trauma
Geef een reactie