Vaarwel
Vaarwel, m’n oude ik,
Het is tijd voor de nieuwe.
Ik hoef de zorgen van de wereld niet te dragen,
Al moet ik dan wel zelf die sprong wagen.
Vaarwel, m’n verleden,
Het is tijd voor het heden.
Nieuwe wegen in slaan,
En me er volledig in laten gaan.
Afscheid nemen bestaat niet,
Je zit diep in m’n hart,
Waar niemand je ziet.
Vlucht
Een glas, wat ijsblokjes en mijn zetel,
In mijn gedachten is het één en al een netel.
Jij staat naast mij op mijn bureau,
Jij bent als een groot cadeau.
Jij doet me eventjes alles vergeten,
Alles wat ik niet meer wil voelen of weten.
Ik wil je 1 ding laten verstaan,
Na alles wat je mij hebt aangedaan:
Je maakt levens stuk,
Die op zoek zijn naar geluk.
Je maakt mij agressief,
In plaats van assertief.
Ik wil niet meer naar jou verlangen,
Enkel nog maar iets fris voelen aan mijn wangen.
Opgaan in de massa
Zoveel drukte rondom mij,
Ik kan het niet uitstaan.
Ik wil rust en niemand aan mijn zij,
Ik wil in de massa opgaan.
Water en wind brengen mij tot rust,
Liefst niet teveel lawaai, dat is een must.
Mijn rugzak leegmaken in het water
Zodat ik hem terug kan vullen, voor later.
Blokkade
Schouders en nek zitten vast,
Van een hele zware last.
Wat ik innerlijk voel,
Ziet bijna niemand aan mijn smoel.
Ik blokkeer steeds weer
En dat doet zo’n zeer.
Wie helpt er mij mijn blokkade op te tillen,
Zodat ik niet meer blijf trillen.
Ik wil in m’n dromen gaan zweven
En terug genieten van mijn verdere leven.
Tornado
Er raast een tornado door mijn lijf,
Wat ik ook doe, ik krijg hem niet stil.
Mijn gedachten zijn somber en kil,
En roep ik voortdurend: Ga weg, verdrijf.
Ik weet niet meer wat te voelen of te doen,
Alles doet zo’n zeer, niks helpt, zelfs geen zoen.
Tranen zitten klaar om te stromen,
Maar willen nog niet komen.
Ik wil praten, brullen, roepen en tieren,
Wegvliegen net zoals de gieren.
Me verzuipen tot ik erbij neerval,
Ik ben niks waard, zelfs geen bal.
Weg
Ik wil hier weg, ergens ver weg zijn
Misschien ergens onder in een mijn.
Zou ik daar de rust vinden,
Met hulp van andere winden.
Ik heb het gevoel hier niet thuis te horen,
Maar ik wil niemand storen.
Mijn gedachten zijn zo donker als de nacht,
Aan zelfmoord heb ik vroeger al eens gedacht.
Het leven heeft nog zoveel te bieden,
Dan zal ik nog maar wat aanklieden.
Ik wil terug zon in m’n gedachten
En vele minder slapeloze nachten.
Leegte
3 lege stoelen aan tafel,
Niemand zegt iets, iedereen houdt z’n wafel.
Tranen vloeien in m’n hart,
Ik draai me een kwart.
Leegte in m’n hart en ogen,
Aan tafel vallen er woorden, vooral met bogen.
Het gemis doet zo’n pijn,
Dus drink ik een fles wijn.
Er is nog 1 grote leegte in m’n leven,
Ik zal nooit een leven kunnen geven.
Een leven dat ik nooit zie groeien,
En dag per dag zie openbloeien.
Wraak
Ik heb een verwende broer,
Die mij steeds draaide, een loer.
Ik zit vol woede en haat,
Maar voor wraak is het te laat.
Ik wou hem dood,
Maar ik neem wraak met m’n potlood.
Drinken om te vergeten doe ik al 20 jaar,
Dat gevecht is immens zwaar.
Niemand begrijpt me thuis,
Daar was ik steeds een bange muis.
Ongelukjes gebeuren, zegden ze dan,
Dus wou ik hem de kop in slaan met een pan.
Nu ik ouder en groter ben,
Zeg ik van mezelf dat ik sterk ben.
Ik ben zelfstandig en trek m’n plan,
En ben heel blij met m’n eigen vriendenclan.
Vaarwel Tornado
Ik heb terug zin in het leven,
Het heeft nog zoveel te geven.
Ik wil niet meer terug naar de afgrond,
Daar is het altijd veel te bond.
Ik zeg terug JA tegen het leven en stel m’n grenzen,
Al zijn er mensen die botsen op m’n wensen.
Hopelijk blijf ik nu stabiel en overwin ik elke tornado of stomr,
Zoniet, spuug ik uit, die verschrikkelijke worm.
Leven
Gedaan met gedoe en gewoel,
Blij dat ik alles weer voel.
Weg met heibel en lawaai,
Ik bewandel m’n eigen weg en oogst wat ik zaai.
Elke steen heeft z’n bestaan,
Elke bloem laat ik z’n gang gaan.
Ieder’s aanwezigheid wordt gevoeld,
De wereld is voor iedereen bedoeld.
Het leven is een poppenkast,
Ik hou mij vast aan m’n eigen mast.
Ik ben terug in leven
En hou m’n balans tussen nemen en geven.
Mijn oogappels
5 jaar en 13 maanden geleden zijn jullie in mijn leven gekomen,
Vanaf Cel’s geboorte kan ik bij jullie genieten en soms wegdromen.
Ik ben trots op jullie en fier dat ik jullie tante/meter mag zijn,
Met jullie spelen vind ik ontzettend fijn.
Jullie zijn mijn voornaamste drijfveren
En mijn allergrootste knuffelberen.
Katrien Michiels – Was jarenlang depressief en kwam uiteindelijk terecht in een dagkliniek waar zij de kracht vond om haar gevoelens om te zetten in een gedichten-gedachtenbundel.
Geef een reactie