Veel gezochte termen

Psychosenet blog

Auteur

Rianne Levi

Rianne Levi werkt als ervaringsdeskundige, 3 principe facilitator en IZR practitioner. Voor meer informatie kun je de website van Rianne raadplegen.

Rianne heeft ook een boek geschreven: Gestreept door het leven. Dit is gratis te downloaden van de website denkpunt.nl.

Trauma in de natuur – wat is natuurlijk en wat is trauma?

Rianne: "Trauma in de natuur komt veel voor. Hoe komt het dat we iets heftigs soms natuurlijk vinden? Wanneer betitelen we iets als ‘trauma’?

Rianne: “Ik lees nogal veel boeken over trauma, het heeft zo mijn interesse. Het fascineert me hoe er allerlei ideeën zijn over trauma, de nervus vagus, en een driedelig brein. Maar nog meer fascineert me dat de één beweert dat iets ‘waarheid’ is en de ander beweert dat iets anders waarheid is”.

Zo schrijven Pad Ogden en Janina Fischer over de werking van een driedelig brein en weerlegt lisa Feltman Barret in haar onderzoeken deze theorie. Zij ondervindt in haar onderzoeken een complexe samenwerking van het brein in alle delen. En waar Bessel van der Kolk schrijft over ‘The Body Keeps The Score’ beweert Feltman ‘The Brain Beeps The Score’. Immers het brein bevat ook het lichamelijk geheugen. Wat het dan ook precies mag zijn. Er zijn vele visies.

Wat mij nou bezig houd is de vraag:

Waarom noemen we het ene trauma en het andere niet?

Laten we weer eens kijken in de natuur:

Neem bijvoorbeeld de tijgerhaai, uit onderzoek blijkt dat de tijgerhaai-embryo’s aan kannibalisme doen. De tijgerhaai heeft twee baarmoeders en de haaitjes kunnen van de ene naar de andere zwemmen, maar vreten elkaar daar gezellig op. En zo overwint de sterkte. Dat klinkt me dus echt heftig in de oren. Maar er is echt geen mens die zegt ‘Deze haai wordt geboren als dader’ of deze haai heeft een trauma.

Ook een wonderlijk fenomeen is de koekoek, een vogel die zijn ei in het nest van een andere vogelsoort legt. Met verbazing heb ik eens een documentaire bekeken hoe het koekoeksjong de andere eieren er gewoon uit kegelt en waar het adoptie-ouder-paartje zich de rambam vliegen om het koekoeksjong te voeden.

Je zou kunnen zeggen ‘Er is echt sprake van hechtingstrauma bij de koekoek, want de moeder dumpt het jong gewoon bij anderen

Maar toch doen we dat niet, we zeggen ‘dat is de natuur’.

Wat is natuurlijk en wat is trauma?

Hoe komt het toch dat we in het ene geval iets natuurlijk vinden en in het andere geval betitelen we iets als ‘trauma’. Of we zeggen ‘De mens is anders’. Ik schrijf deze voorbeelden niet om visies tegen over elkaar te zetten, of omdat ik zelf een visie zou hebben. Maar om na te denken. Hoe komen we tot onze conclusies en visies?

En als er dan een meerderheid iets vind, is er dan een ‘waarheid’?

Rond 1500 ontdekte Copernicus dat de aarde om de zon draait en dat de zon het middelpunt is van ons zonnestelsel. Het was baanbrekend en grensverleggend. Sterker nog mensen met vernieuwde ideeën worden vaker eerst als gek verklaard.

Wat alle visies ook zijn en de vele subjectieve waarheden die iedereen heeft. Voor mij gaat het over telkens terug gaan naar de bron, de essentie van de menselijke ervaring. We ervaren. Punt.

En we betitelen al die ervaring met woorden; het is mooi, fijn, leuk, vrolijk, stom, koud, het schuurt, noem maar op.

Door al dat betitelen voelen we ons op een bepaalde manier. Als ik denk dat ik er niets van bak, dat ik een waardeloos persoon ben. Dan is het gevolg dat ik me niet zo lekker in mijn vel voel. (En ik denk wel eens zulke gedachten, daar is overigens niets mis mee. Maar wel handig te beseffen dat het slechts gedachten zijn, waar ik niet per se iets mee hoef.)

Ik beschrijf puur hoe het werkt

Nu schrijf ik niet dat je dan niet moet betitelen of dat je bepaalde gedachten niet moet denken. Overigens als we geloven dat iets ‘werkt’ dan werkt het vaak ook, ook wel bekent als het placebo effect. Maar als we geloven dat iets niet werkt dan werkt het niet. (no-cebo)

Twee prachtige boeken over het placebo effect zijn ‘Jij bent de placebo, van joe dispenza’ en ‘spontaan genezen’ van psychiater Jeffrey Rediger. De vraag is ‘Wie bepaalt dat iets werkt of niet?’ En wat zou er dan moeten werken? Wat moet er geheeld of gefixt? Wat zou ‘stroef’ verlopen? Allemaal weer labels over de ervaringen. Mag het soms ook gewoon stroef gaan?

Wie bepaalt eigenlijk dat het anders moet? Ik hoop dat je beseft dat we allemaal onze ervaring van binnen naar buiten creëren. We nemen allemaal de buitenwereld waar, en betitelen de hele dag wat we zien. (Dat is hoe het werkt) En ja soms doen ervaringen pijn, en soms verliezen we geliefden en voelen we verdriet.

Inzicht in menselijke ervaring heeft mij veel goeds gebracht

Want telkens kan ik terug naar een ruimte in mij, waar ik niet alles hoef te weten en begrijpen. Waar ik onderdeel ben van een geheel. Het heet Schepping. Een schepping waar bloemen geurig floreren, waar vogels vliegen in vrijheid, waar vissen spartelen in de zee, waar ook tijgerhaaien elkaar opvreten, de koekoek in een adoptie gezin opgroeit en nieuw leven dartelt in het veld. Een plek waar de natuur afhankelijk is van elkaar, een diversiteit in eenheid.

Een plek waar van alles ‘lijkt mis te gaan’, maar de natuur toch haar gang gaat. Waar ik liefde voel voor deze prachtige Schepping, waar ook de mensen onderdeel van zijn.

En soms denk ik ‘moet dat nou al die wreedheid?’

‘Kan het niet wat liefdevoller?’ Maar besef me dan weer ‘Wie ben ik er iets van te vinden? Ik voel me dankbaar dat ik onderdeel mag zijn van dit geheel. Op sommige dagen verwonder ik me, over alle prachtige insectjes, planten, mensen en dieren. (deze gedachten geven me dan ook weer een gevoel van dankbaarheid, zo’n warm gevoel in mijn hart, vreugde en gelukzaligheid.) Maar enkele momenten dan baal ik dat ik ooit onderdeel werd van deze Schepping. Waar mensen elkaar pijn doen, elkaar liegen en bedriegen, uitmoorden of verkrachten. Dan voel ik pijn en schaam ik me kapot voor waar we als mensheid zijn beland. En weet je dan herinner ik me weer. ‘Ik’ was het niet die mij in het leven plaatste.

Mijn ouders wensten een kindje, maar zij creëerden mij niet zelf. ‘Iets wonderlijks’ (ik noem het G’d) deed mij doen groeien, leven. Wenste dat ik in deze schepping kwam leven, en op een dag het toneel weer zal verlaten. Het geeft me rust, dat ik niet hoef te weten of begrijpen, dat alles gewoon is, zoals het is, dat pijn pijnlijk mag zijn, dat chaos chaotisch is, en vreugde vrolijk is.

Dat destructie kan leiden tot groei of eenheid en brandend zout wonden reinigt. Alle contrasten en paradoxen. Acceptatie van de wonderlijke menselijke ervaring.

Meer lezen over de natuur en het leven?

Heb je een vraag?

Onze experts beantwoorden jouw vraag in het online Spreekuur van PsychoseNet. Gratis en anoniem.

Verder lezen over goede zorg en GGZ?

Onderstaande boeken zijn geschreven door hoogleraar Jim van Os. In deze eerlijke boeken lees je meer over psychose, trauma, de nieuwe GGZ, herstel en veel meer.

Reacties

5 reacties op “Trauma in de natuur – wat is natuurlijk en wat is trauma?”

  1. Christina

    Hi Rianne,

    Wat een interessante vraag! Heel boeiend wat je schrijft! Ooit heb ik eens een spirituele ervaring gehad en wist ik: Er zijn helemaal geen problemen. Niettemin kan ik ook in zak en as zitten. Hartelijke groet, Christina

  2. Vlinder

    Mooi weer Rianne!! Ons hoofd, onze gedachten, ons vinden, mening, waarheid, visie maakt hoe het zich vormt. Uiteindelijk IS het wat het IS punt.

    Voor mij: ik lees het ip precies het juiste moment nu 🥰 dankjewel 🙏

  3. Christel leys

    Heel mooi beschreven, het geeft me inzichten die mij helpen. Dankjewel!

  4. Alonie

    Hoi Rianne, prachtig he, leren van de natuur, het kan ook zo mooi zijn om dit wat je in de boeken leest ook echt met dieren in de natuur te ervaren.

    Vroeger reed ik mijn paarden gericht op prestatie, nu leer ik van mijn paarden. Ik leer dat alles zoveel subtieler kan en in elkaar zit. Dat je dan echte verbinding krijgt. En mis je dat, dan gaat er vanalles de verkeerde kant op.

    En waar gaat het mis? Bijvoorbeeld als mijn lichaamstaal niet congruent is met wat ik vraag. Hoe kan het nou dat we zoiets simpels niet (meer) kunnen. En dat we dieren domineren en onszelf en hun daarmee verliezen. Want hoe verder we daarin doorslaan hoe meer we trauma’s bij dieren en onszelf veroorzaken.

    1. Vlinder

      Hoi, misschien voor jou interessant; Christiane Beerlandt met “Als Dieren Konden Spreken.

      Ikzelf heb “De Sleutel Tot Zelfbevrijding”. Geregeld sla ik dat boeken en geeft mij veel helderheid in inzicht.

      Als dieren konden Spreken zegt in principe dat (huis)dieren spiegelen waar wij, baasjes, iets mogen loslaten of helen.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *