“Al doende leert men”, zei mijn moeder vaak. De overmatige focus op het ontwikkelen van het bewustzijn en het complexificeren van fenomenen door de homo sapiens zorgen volgens mij voor het ontbreken van simplificatie van de samenleving, en de zorg. Het is volgens mij juist het ‘doen’ versus het ‘automatisch denken’, wat ontbreekt in de huidige tijd, waardoor we overgecomplexificeerd worden.
Ik zit hier (zie foto) om daarover een verslag te doen vanuit een opname, voor PsychoseNet.
In een poging mijn taalgebruik te simplificeren, wordt mijn werkelijkheid vrij automatisch overspoeld met inzichten in diagnostiek, behandelingen, zelf-therapie, management van de zorg, et cetera. Ik kies dan meer-dan-drie-lettergreep-woorden die daarbij passen, zo naadloos mogelijk, het liefst.
Als student technische geneeskunde heb ik een opname moeten meemaken, waardoor ik na mijn afstuderen koos om ervaringsdeskundige te worden. Ik ontwikkelde mijn kennis, vaardigheden op het gebied van de geestelijke gezondheidszorg en de zorg in algemene en internationale zin. In de jaren 2015-2019 heb ik een promotieonderzoek uitgevoerd over het samenwerken tussen patiënten, studenten en professionals.
Al doende leerde ik veel. Al denkende ging ik ten onder
De gelijkenis van de kern van de psychose van mijn laatste opnames voor een paranoïde schizofrene stoornis met manifestatie in 2003, 2011, 2018 en 2019. De complexificatie van de client, de professional en de burger is groot; tel het aantal woorden en lettergrepen; en zie de foto met de cliënt zorgmonitor. Waar is de mens die al doende zichzelf redt en bijdraagt aan de samenleving?
Mijn boodschap: besteed minder tijd, energie, en woorden aan het complexificeren van basale menselijke zorgprocessen, zoals leefstijl, sport, roken en ook zelfdiagnostiek
Het zorgt dat mensen ontsporen. Het zelf-reddend vermogen in het collectieve bewustzijn van de mens, en in het individuele bewustzijn, zijn meer dan voldoende om al doende te laten leven, te leren, en te overleven.
In deze opname heb ik geleerd dat dan, na 5-8 weken decomplexificeren door ‘gewoon de hele tijd bezig te zijn en te doen wat goed voelt’, een psychotische verstoring vanzelf verdwijnt en de overlevingsstrategie zich vanzelf opslaat in mijn geheugen. Mijn teleurstelling in de maatschappij was groot ten opzichte van ontwikkeling, maar het is nu juist de complexificatie van de zorg, zoals de geestelijke zorg, die mij wel zorgen baart.
Denken we te veel na?
Is de homo sapiens doorgeslagen in het bestuderen en het activeren van bewustzijn? Zouden we niet meer het leven moeten laten, alwetende dat we vanzelf ontwikkelen, en genezen? Het antwoord: al doende leert men!
Thomas Vijn, www.thomasvijn.nl
Meer informatie:
Geef een reactie