Bij vermindering van medicatie kreeg P. op haar veertigste verschillende psychosen. De ervaringen in deze periode waren bijzonder, indrukwekkend en ongelofelijk. “Ik had veel wanen en één daarvan is dat ik naar de natuur moest.” Blog over de wonderlijke reis van de psychose.
“I have an insane calling to be where I’m not”
Nieuwe werelden: het avontuur begon met telepathie
(of wat ik daaronder versta: het communiceren met anderen met gedachtes) en het idee dat ik gereïncarneerd was van een bekende boeddhist uit de Shambhala traditie. Ik was langzaam afscheid aan het nemen van de realiteit en ik omarmde een nieuwe wereld.
Deze nieuwe werelden vormden zich in andere omgevingen: een boeddhistische retraite in Frankrijk, in de buitenwijken en bossen van Tokio en in een airbnb in Marokko.
Spirituele belevenissen waren overweldigend en het gevoel van roeping en betekenis als een drug waar ik me helaas weinig van herinner.
Mijn boeddhistische pad trok door tot aan het universum, waar ik contact maakte met intellectuele, hogere wezens
Het was prachtig stil daarboven, het uitzicht waanzinnig en de wezens waren intrigerend en zachtaardig, hoewel er verschillen waren in generaties.
Mijn volgende reis, Marokko, kreeg ik weer een psychose, ofwel ik was al psychotisch vóór de reis begon. Het begon op dezelfde manier: telepathie. De wanen versterkten ter plekke en dezelfde werelden als voorheen openden zicht voor me.
Elementen waren ook: tijdreizen, andere dimensies en ik kreeg verschillende bijzondere hallucinaties
Ik was op weg naar een goede vriend in Australië, toen ik zonder visum strandde op het vliegveld van Tokio. Ik raakte op dit enorme vliegveld alleen maar meer in de war, en dacht dat er geen ontsnappen aan was. Niemand kon mij helpen. Ik ging toch naar buiten en vond een pendelbus naar een hotel. Ik kon daar blijven.
Ik had veel wanen en één daarvan is dat ik naar de natuur moest
Ik ging aan de wandel.
De boeddhistische gemeenschap aldaar handelde met veel respect en begrip en liet mij afzonderen in de bibliotheek, totdat ik me (met wanen) kon afzonderen en later weer mee kon rijden naar huis en naar de gesloten opname.
In Marokko was ik onhandelbaar geworden
Ik sliep niet en ik viel andere gasten lastig door bijvoorbeeld ongevraagd hun kamers binnen te gaan. Ik werd naar een plaatselijk ziekenhuis gebracht. In die stad is geen opname zoals we die hier kennen. Ik werd vastgebonden aan het bed en platgespoten. Een vriend was overgevlogen en heeft mij kunnen overdragen naar Casablanca waar wel een opname faciliteit was.
In Japan kwam ik in aanraking met de politie op mijn wandeltocht door de bossen en langs de weg
Ik werd opgenomen in een ziekenhuis met een zeer kleine afdeling voor psychiatrie. Ik werd baldadig, en ik werd vastgezet in de kleinste isoleercel ooit! Vloerbedekking aan de muren, een klein tafeltje aan de muur en een toilet. Het was denk ik kleiner dan een gevangenis cel.
Mijn arts daar was mijn redding en ze sprak ook nog Engels
Zij bracht me tijdschriften, lekkers en hield me op de hoogte van ontwikkelingen van mijn repatriëring.
Vandaag de dag denk ik soms nog aan de belevenissen in mijn psychose en weet een aantal signalen voor terugval, zoals telepathie.
Sommige belevenissen waren zó echt en indrukwekkend dat ik er altijd vragen blijven of er ergens een kern van waarheid in zit. Deze als losse gedachtes kunnen onderscheiden van signalen is belangrijk.
Ik hoop uiteindelijk dat ik betekenis of plek kan geven aan de belevenissen uit mijn psychose
P. (pseudoniem) kreeg haar eerste psychose op haar 24e. Op haar 40e, na vermindering van medicatie, kreeg ze weer een aantal heftige psychoses. Ze probeert plek te geven aan haar belevingen, en werkt momenteel aan herstel en zingeving.
Meer informatie:
- Zelfvertrouwen met een kwetsbaarheid
- Alles over de fasen van psychose en herstel
- Omgaan met rouw en verlies na een psychose
Geef een reactie