Veel gezochte termen

Psychosenet blog

Auteur

Pien

Pien is nu 24 jaar bij een GGZ instelling met psychosegevoeligheid. Zij heeft ervaring met het opgroeien met een ouder met  psychiatrische klachten, emotionele verwaarlozing en trauma door buitenlandse opnames.

Pien heeft net een zesde, pittige psychose ervaren.

Licht vind ik in verbinding met de ander – zoekend in het donker

ien blogt deze keer over haar laastste psychose. Ze beschrijft heel raak hoe zwaar het is om zoekende in het donker, te zoeken naar licht.

Pien blogt deze keer over haar laastste psychose. Ze beschrijft heel raak hoe zwaar de zoektocht naar licht is na de zoveelste psychose en trauma’s. Pien is zoekende in het donker, zoekend naar een gevoel van licht.

Elke ochtend zet ik mijn daglichtlamp aan in de hoop dat ik niet té somber wordt. Lichamelijk en geestelijk ben ik op de bodem.

Laatste psychose

Een jaar geleden was mijn laatste psychose. En het is een gevecht om terug te krabbelen. Terug is een groot woord, het lukt me in ieder geval(nog) niet.

De donkere dagen verzwaren mijn stemming en maken dat ik meer last heb van mijn lichamelijke klachten. Ik zet de lavalamp aan en steek kaarsjes aan voor een warmere sfeer. Iets moois om naar te kijken. Stress en angst achtervolgen me elke dag naast het sissend geluid in het oor, ontspannen is moeilijk voor me.

Gedachtes

Opname na opname na opname na opname, sommigen waren traumatisch. Gedachtes, veel gedachtes. Rouw om overleden geliefden komt met golven terug in het gemoed, en zo snel ging het opeens..

De toekomst, voelt duister, nog een terugval of meer? Kan ik dan nog voor mezelf blijven zorgen en wat gebeurt er met mijn relatie? Mijn kat? En mijn vrienden? Mijn hart voel ik zakken, in koude modder..

Verlies

Veel verlies: opleidingen, cursussen, banen, waarvoor? Ik had zoveel opgebouwd na herstel van mijn eerste psychose: reizen, studeren, werken, relaties en veel vrienden. Dansen, golfsurfen, sporten, muziek maken, fotograferen, tuinieren, afspreken met vrienden, naar de film en zo verder! Mijn wereld is nu heel klein..

Lijden

Medicatie, vijfentwintig jaar GGZ, zes psychoses, bijwerkingen, trauma, KOPP, leven zonder toekomst, leven met verleden, overleven in het heden, het leven is lijden.

Verbinding

Elke dag zet ik de daglichtlamp aan. Zoekend in het donker naar licht. Licht vind ik alleen in verbinding met de ander, mijn partner, een vriendin, een bekende bij de buurt -ontmoetingsplek, de collega bij vrijwilligerswerk, een huisdier. 

Iedereen heeft pijn, verlies, angsten. Bijna iedereen zoekt connectie en een stukje herkenning, waardering. Het is vreselijk onvermijdelijk is dat iedereen pijn ervaart in het leven. Met steun, liefde, begrip en geluk, kan iedereen ook helen. Dat gevoel zoek ik in het donker. Dat gevoel geeft licht.


Pien is nu 25 jaar bij een GGZ instelling met psychosegevoeligheid. Zij heeft ervaring als KOPP-kind met het opgroeien met een ouder met psychiatrische klachten, emotionele verwaarlozing en trauma door buitenlandse opnames.

Pien heeft net een zesde, pittige psychose ervaren.

Meer lezen van Pien?

Heb je een vraag?

Onze experts beantwoorden jouw vraag in het online Spreekuur van PsychoseNet. Gratis en anoniem.

Reacties

11 reacties op “Licht vind ik in verbinding met de ander – zoekend in het donker”

  1. Bo

    Kijk verder dan de GGZ en zoek het in spiritualiteit.
    Er is zoveel meer aan alternatieve therapie waarin je de verbinding met jezelf terug kunt vinden.

  2. Laatst bedacht ik, dat mijn neiging naar contact met anderen, eigenlijk een kind-behoefte/angst representeert. ‘Help, er is niemand!’. En zo was het ook: niet alleen emotioneel afwezige ouders, maar ‘verkeerd aanwezige’ ouders. Narcisten en ziek. Je wordt als ‘ding’ behandeld, en in alles staat de wereld op zijn kop: verdraaid.
    Ik bedacht, dat ik deze verdraaiingen met mij meedraag in elk contact met een ander mens. Ik bedacht ook dat ik veel onvervulde behoeftes met mij meedraag. Het betekent ook, dat ik geen relaties kan aangaan, zonder de ander te beschadigen.

    Ik kwam deze week, het begrip co-narcist tegen. Kennelijk anders gelaagd dan co-afhankelijkheid. Het betekent dat ik mij volkomen in mijn element voel, in contact met een narcist: ik zuig ze zelf naar binnen. Cognitief herken ik alle trekjes: maar energetisch is dit een heel ander verhaal. Nu zet ik koers op het mijden van buiten mij een emotie op te wekken: alleen van binnenuit. Zover totdat ik in vreugde en dankbaarheid baadt. Ademen.

    Tegenover deze ‘solitude’ staat en het vinden van het ‘licht van binnen’ – dat je dit niet kan vinden, zonder dat je het licht in de ander waarneemt.

    De narcist is bij uitstek een persoon, die de connectie met een hoger ik, of andere spirituele dimensie heeft verloren. Hij/zijzelf is in zichzelf een vijand van licht en liefde. Maar ook worden zij tot ‘vijand’ gemaakt van anderen. Op internet kan je een soort narcisme slachtveld aantreffen. Een echte oorlog…

    Ingewikkeld dus….

    1. Maria

      Dank je Maartje,

      Heftig jouw jeugd.
      Ik volg niet alles wat je schrijft.
      Je kunt volgens mij alleen herkennen datgeen waar je zelf een referentiekader bij hebt. Licht zien bij een ander impliceert dat je zelf licht in je hebt. En volgens mij heeft iedereen licht in zich, ieder in eigen mate.
      Doordat je zelf licht bent kun je dat herkennen in een ander. Je hebt immers je eigen licht als referentie.
      Als je licht alleen via de ander denkt te kunnen vinden en alleen in de ander waar te nemen ga je voorbij aan het licht dat je zelf ook bent, dat jou draagt, dat je kunt laten groeien, waaraan jij je kunt koesteren, en dat jij naar anderen uit kunt dragen.
      Dat wilde ik Pien meegeven.

      Sterkte met alles.

  3. Joke

    Hallo Pien, knap hoe jij schrijft over je ervaringen. Het doet mij goed je verhaal te lezen. De herkenning, dat ik niet alleen ben met deze ervaringen en gedachten daarover. Ik heb 2 jaar geleden de 16e psychose gehad. Het is een ramp, het proces van de juiste medicatie vinden, een nieuwe balans vinden, je vroegere dromen moeten opgeven, nieuwe dromen vinden, contacten verliezen, tevreden leren zijn met wat je wel kunt. Ik heb ook zo’n lamp, voor mij doet ie niet veel maar je grijpt snel iets aan als het maar wat kan helpen. Fijn ook de reacties hier op je verhaal. Lotgenotencontact is iets wat ik nog zoek en wat denk ik heel nuttig kan zijn. Pien, ik hoop dat het bij zes blijft, maar sowieso kom je er door heen, focus op het nu (makkelijker gezegd dan gedaan), Mindfulness. Bedankt voor je verhaal

  4. Rogier

    Hoi Pien,
    Wat een lijden. Herkenbaar. Ben ook op die plek geweest en het gaat nu goed met mij.
    Als ik het kan… Nee: Als iemand het kan, ben jij het. 🙂
    Rock bottom en lager kan je niet. Het is goed zo. Pak de regie. Leer andere mensen vertrouwen. Elke dag weer een beetje meer. Zo leer je jezelf te vertrouwen. Die ander ben jij namelijk ook gewoon zelf. De core van iedereen is het hetzelfde. En dat ben jij gewoon. Je bent nooit ‘gek’ geweest. Kom terug naar de realiteit, leer realistisch te worden en neem als je verhalen en avonturen en ervaringen mee. Je bent dan niet de schemiel maar een enorme held. En dat ben je nu al, alleen weet je het zelf nog niet./ geloof je het zelf nog niet. Komt goed. Trust me. Trust yourself. Trust the process. Het is allemaal ergens goed voor. Echt waar. Stapje voor stapje, forceer niets. Gewoon jouw tempo. Jouw leven. Jouw geloof in jezelf. Zet m op!!!

  5. Maria

    Alleen al dat je zo diep en rauw je eigen pijn kunt verwoorden Pien betekent voor mij dat jij dicht bij jouw eigen kern zit. Juist daar zit ook jouw licht. Licht dat je niet altijd buiten jezelf hoeft te zoeken. Natuurlijk is het fijn als die koestering ook van buiten jou komt bijvoorbeeld van je daglichtlamp. Maar juist jouw eigen licht grijpen, daarop vertrouwen dat ook jij licht bent, en dat ben je anders zou je niet zo kunnen schrijven, juist op het licht in jouzelf vertrouwen zou jou verder kunnen helpen.
    Vrienden kunnen je verlaten. Dierbaren kunnen sterven. Ik weet het. Ik ben daar ook doorheen gegaan. Maar het ontdekken van mijn eigen licht heeft mij rust gebracht. Een basis. Een anker. Ik hoop dat het dat ook voor jou kan doen. Misschien heb je hier iets aan. Dank voor jouw blog.

  6. Marieke Van der Wielen

    Hee lieve Pien! Wat dapper en mooi dat je ons meeneemt in jouw proces in deze blog. Zelf ook in het donker getast na meerdere psychoses, ik zat heel erg diep. Toch is er altijd een lichtje geweest in mij, hoe klein ook, dat mij heeft geleid door de moeilijke tijd. Ik lees dat jij dit ook hebt. Het licht in mij is groter gegroeid dan ooit. Als ik jouw blog lees voel ik heel veel vertrouwen dat dit licht ook bij jou zal gaan groeien en groeien, omdat je dit licht al voelt in jezelf. Zelf heb ik een blog geschreven hier op PsychoseNet over hoe verbinding mij heeft geheeld. Ik ervaar het precies als jij. De verbinding met de ander brengt je terug naar de verbinding met jezelf, met je licht dus.

    Ik wens je heel veel licht en kracht toe in dit proces. En vergeet nooit, wanneer het pikzwart is, zal het kleine licht van 1 enkele lucifer, de hele duisternis doorbreken. Zo klein, maar zo krachtig!

    Alle liefs💛

  7. Dinette

    Beste Pien,
    Van harte wens ik je toe dat het delen mag helpen bij het helen.
    Je hebt diepe pijn verwoord en zoekt lichtpuntjes, dat is heel dapper.
    Zelf wens ik dat we in de GGZ elkaar hoopvolle verhalen vertellen omdat herstel mogelijk kan zijn, waar je het zelf donker inzag.
    Het Licht geeft hoop voor de toekomst.
    Groeten, Dinette

  8. H.

    Hallo Pien, ik herken veel in je verhaal: ik heb ook een psychose gehad (eentje, niet meerdere) en ben vermoedelijk ook KOPP kind. Verbinden heeft in mijn herstelproces ook steunend gewerkt. Even uit de bodemloze put van lijden, zwaarte en eenzaamheid. Voor de psychose had ik snel de neiging om me terug te trekken uit contact, me te isoleren, dat schijnt ook een kenmerk te zijn van trauma las ik ergens. Sinds enige tijd heb ik met mezelf afgesproken dat ik af en toe in een contact me niet meer focus op ‘willen ontvangen’ maar op ‘de ander iets geven’. Geen materiele dingen ofzo maar ik help dan met bv een klusje, ik deel wat te eten of glimlach naar iemand. Dat werkt ook helpend voor mij. Alsof daarmee een soort bestaansrecht ontstaat. Dat sissende gevoel in het oor/hoofd herken ik ook. Ik kwam er achter dat dat bij mij het gevolg was van de psychose. Energie die uit balans en uitgeput is en weer in balans gebracht en aangevuld dient te worden. Dat probeer ik nu met voeding, levensstijl, structuur, beweging en aarden weer op orde te krijgen. Het is een zoektocht, een reis in het onbekende maar ergens heb ik een geloof en vertrouwen dat het lichte altijd overwint. Ik wens je alle goeds toe.

  9. Kyon

    Heel goed verwoord, Pien. Authentiek ook.

    1. Mabel

      Herkenbaar, al heb ik geen psychose gevoeligheid ,de rest wel. Cptss zoals dat heet maar nooit schriftelijk erkend wordt in die k**ggz die mij nu probeert af te voeren over de schutting bij de huisarts te flikkeren als uitbehandelde chronisch psychiatrische patiënt.

      Alleen Ik haal geen licht uit verbinding ,omdat ik die verbinding niet voel. Iedereen is er allang vandoor gegaan. Je hoeft er weinig voor te doen,gewoon ziek worden.
      En inderdaad verlies, verlies ,verlies ,waarvoor, waarvoor, waarvoor.

      Ik ben het ‘lichtpuntjes denken’ wel voorbij.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *