Wat te doen als je in de wachtrij staat? Van mijn 14de tot 20ste zat ik in de psychiatrie, ik ging van de ene behandeling naar de andere, van ambulant naar deeltijd en dan weer eens een crisisplek.
Het klinkt achteraf heel vloeiend, maar dat was het totaal niet. Want er was altijd de wachtrij, wachttijd… wachten tot er plek was in een kliniek, wachten tot een specialistische behandeling. Ik had op mijn 17de een heel fijne behandelaar gekregen waar ik ambulant echt wel opknapte, maar ik werd 18 en mocht volgens de regels niet langer bij de kinder- en jeugdpsychiatrie blijven. Dus ik werd verwezen naar een behandelaar uit de volwassen psychiatrie.
In de wachtrij
Eigenlijk had de behandelaar gezegd je mag blijven tot je een nieuwe plek hebt. Op de volwassen psychiatrie werd gezegd ‘over twee weken hebben we een plek’. Dus ik nam afscheid van mijn kinder- en jeugdbehandelaar. En toen gebeurde het, de wachttijd werd een gat, veel langer dan eerder werd gezegd. En ik viel terug in coping gedrag dat ik had geleerd in mijn leven. Ik gaf wel aan dat het niet zo lekker ging, maar er werd gewacht tot het echt crisis werd.
Helaas werd dat regelmatig mijn ervaring in de ggz dan gaf ik wel aan ‘joehoe, het gaat niet goed, ik weet het niet meer’, en vervolgens krijg je een doosje pillen en kun je wachten tot je in een crisis beland.
Eigenlijk best wel logisch dat het aantal suïcides stijgt, want als mensen aangeven ‘joehoe mijn pijn is te groot, ik weet niet hoe ik dat alleen moet dragen, of joehoe ik weet het niet meer’. Wordt je simpelweg ALLEEN naar huis gestuurd.
Suïcide is een overlevingsstrategie
dat klinkt heel stom want je gaat er door dood, dus dat klinkt paradoxaal. Maar met overlevingsstrategie bedoel ik eigenlijk alle gedrag wat een mens doet om (trauma)pijn niet te hoeven voelen. Trauma is voor veel mensen een groot woord ze denken dat aan shock gebeurtenissen, maar trauma kan ook verwaarlozing zijn, of langdurig onder hoge stress leven, zoals door huiselijk geweld. ‘Niet de gebeurtenis is het trauma maar dat wat in jou gebeurd ten aan zien van de gebeurtenis.’ (Gabor Maté) of zoals psychosenet schreef in de quote van de week ‘Trauma is eenzaam zijn in een heftige gebeurtenis’.
Vooral de eenzaamheid is killing, en laat dat nou net zijn wat er gebeurt. Dat mensen ALLEEN naar huis moeten gaan, en regelmatig in hun eigen omgeving geen of maar een klein vangnet hebben.
Lang heb ik gedacht dat ‘ik hulp nodig had’ en heb ik gedacht dat van buitenaf iemand mij moest redden. Lang voelde ik me slachtoffer van diagnoses omdat men ook sprak over ‘ziekte’ ‘stoornis’ die iedereen kon overkomen. Maar ik leerde zelfregie. En ik leerde dat ik de creator ben van mijn leven. Ik leerde hoe ik mezelf kon ‘redden’. Wat ‘creator’ van je eigen leven zijn betekent kun je in andere blogs lezen.
Wat te doen als je in de wachtrij staat?!
Je kunt passief niets doen en wachten tot je aan de beurt bent, je kunt ook de tijd nuttig gebruiken en zelf opzoek gaan wat nog meer helpend kan zijn voor jou. Hoe kun je de regie over jou leven nemen? Misschien weet je (in dit moment) niet zo goed wat je echt wil, maar weet je wel wat je niet wilt. Ook dat is zelfregie.
Wat kun je doen?
- Je kunt contact zoeken met lotgenoten, mensen waar je je verhaal kunt vertellen die je begrijpen. Het kan heel helpend zijn om herkenning en erkenning te krijgen voor je problemen. Er zijn door Nederland een heel aantal herstelgroepen actief, kijk op https://nvzh.nl/ voor een plek in jouw buurt. Er zijn heel wat inloop plekken waar je gewoon eens naar toe kunt om te praten. (ook bij denkpunt)
- Schrijf over waar je mee worstelt, het klinkt heel simpel maar het kan zo fijn zijn om ongenuanceerd alles van je af te schrijven. Als je chaos in je hoofd voelt of je overweldigd voelt door allerlei gevoelens, schrijf het op. Het hoeft niet te voldoen aan spellingsregels, of een mooi verhaal te worden. Het gaat er gewoon over dat je kwijt kan waar je mee zit. Je kunt het voor jezelf houden of er voor kiezen dit te delen met iemand die je vertrouwt.
- Lees over onderwerpen waar je mee worstelt. Er zijn heel veel boeken geschreven, zelfhulpboeken of ervaringsverhalen, of boeken door professionals die autonomie gericht kijken. Een aantal van mijn favoriete boeken zijn ‘Moeiteloos jezelf zijn’ van Vera Helleman, en ‘de mythe van normaal’ van Gabor Maté. Maar heel vaak vindt een boek jou 😉.
- Leefstijl is een heel belangrijk onderwerp en kan een lastig thema zijn, het hangt er vanaf wat je geloofd. Maar gezond eten en bewegen helpen je om je lichamelijk goed te voelen. Het is zo’n onderwerp dat je snel vergeet maar een bezine auto geef je ook geen diesel dan gaat tie stuk. Zo ook ons lichaam, het heeft gezonde voeding nodig dan functioneert het goed. In de praktijk kan het best lastig zijn om bijv elke dag te gaan wandelen. ‘Ommetje lopen’ is een app je kan helpen motiveren. Of kijk een op ‘positieve gezondheid’ https://www.iph.nl/
- De belangrijkste van allemaal; Doe wat goed voelt voor jou in het moment! De ene keer voel je misschien dat het tijd is om een dutje te doen, en de andere keer voel je dat je iemand wilt bellen om te huilen, en weer een andere keer stap je op de fiets.
Als je doet wat je altijd gedaan hebt
In Dreamschool zei Lucia Rijker iets moois ‘Als je doet wat je altijd gedaan hebt, krijg je wat je altijd hebt gekregen’ Als een pot die je dichtdraait en maar blijft proberen te openen maar je draait de verkeerde kant op. Het gaat over projectie jij bent de projector van jouw leven. Probeer eens iets anders, vindt de oplossingen voor jouw blokkades, wees creatief want je bent creatie. Leven in beweging. Laat je leiden door het leven zelf ipv je te laten lijden, jij bent het leven.
Liefs,
Geef een reactie