Bob opende de deur van het dakterras en ging zitten op het bankje. Vermoeid veegde hij het zand uit zijn ogen en nam een slok van zijn koffie. Hij slaakte een zucht. ‘Waarom altijd die vreemde gedachtes in de ochtend?’ vroeg hij zich af. Een intrigerend verhaal over de ekster en psychose.
Een ekster landde achter een bloempot
Deze stond aan de rand van het dakterras. Het hopte dichterbij. ‘Je bent gek!’ riep de ekster en vloog weg. ‘Dat weet ik..’ zei Bob en hij slaakte weer een diepe zucht. Hij stond op en liep weer naar binnen om zich aan te kleden.
Even later stapte hij de deur uit voor zijn ochtendwandeling door het bos dat grensde aan zijn wijk. Wat een vreselijke droom vannacht, dacht hij terwijl hij in gedachten verzonken de deur achter zich sloot. Hij liep door de straat.
Daar was weer een ekster, of was het dezelfde?
‘Je bent gek!’ kraste de ekster hoog vanuit één van de bomen in de lange straat.
‘Jij zegt het’ mompelde Bob terwijl hij met zijn handen in zijn zakken door de straat omhoog liep. Toen hij bij de rand van het bos aankwam stopte hij even en keek op. Er leek een mist te zijn opgestegen in het bos. Hij snoof een teug lucht door zijn neusgaten en begon aan zijn boswandeling. Heerlijk die vroege ochtend, dacht hij.
Er vloog weer een ekster, of was het toch weer diezelfde?
‘Je bent gek!’ riep het.
‘Ja, het zal wel’, zei Bob en probeerde er geen aandacht aan te geven.
‘Je gaat het hier niet vinden’, klonk de ekster ineens een stuk serieuzer.
‘Dat is nieuw’, zei Bob verbaasd alsof hij nog steeds stemmen hoorde. Hij geloofde niks meer van al die psychotische symptomen en was trots dat hij zo ver was gekomen in zijn herstel van en met psychische problemen.
Maar de ekster vloog uit de boom en landde recht voor hem, zo’n tien meter verder en keek hem recht aan.
‘Dit wordt wel heel vreemd’, mompelde Bob. ‘Ik trap er niet in hoor!’ riep hij boos naar de ekster. De ekster stond even roerloos, hopte vervolgens een paar stappen dichterbij, sprong in de lucht en vloog ineens recht op Bob zijn hoofd af. Bob dook weg.
Je bent gek!
‘Je bent gek!’, riep de ekster terwijl het wegvloog. Bob volgde de ekster met zijn blik terwijl het weer landde in een boom.
‘Dit kan ik toch niet ontkennen?’, mompelde hij terwijl hij de ekster in de gaten hield.
Na een tijdje vloog de ekster weer weg alsof er niks was gebeurd. Bob draaide zich om en wandelde weer verder. ‘Wat het ook is, er komt niks goeds van om die vogels te volgen alsof één of andere magische kracht ze stuurt. Doe maar gewoon normaal. En.. al zou het iets betekenen, dan kom je daar vanzelf wel achter. Je gaat er niet in mee!’
Ietwat boos en verontwaardigd vervolgde hij zijn ochtendwandeling. ‘Je gaat het niet vinden.. Ik weet niet eens waar ik naar op zoek ben!’
Weer thuis
Eenmaal weer thuis pakte hij zijn leesboek en ging zitten in de stoel. Hij probeerde wat te lezen maar kon zich niet concentreren. Hij sloeg het boek dicht, slaakte een zucht en staarde voor zich uit. Ineens zag hij dat de ekster voor het raam stond en Bob schrok zich kapot. ‘What the fuck?!’, riep hij verschrikt. ‘Ga weg! Ik trap er niet meer in!’
De ekster tikte met zijn snavel tegen het raam. Bob stond snel op, liep naar het raam en deed snel het gordijn dicht toen ineens de bel ging. Voor de tweede keer schrok Bob zich rot. Voorzichtig liep hij naar de voordeur. ‘Wie is daar?’ riep hij. Zijn stem trilde.
Weet je onze afspraak nog?
‘Hoi Bob, het is Esther, wij hebben een afspraak, weet je nog?’
Shit, dacht Bob, Nu? Hij opende voorzichtig de deur, daar stond zijn begeleidster van de psychiatrische thuiszorg.
‘Mag ik binnenkomen?’ vroeg Esther.
‘Uh, ja, ik was onze afspraak even vergeten.’
‘Komt het uit?’ vroeg ze.
‘Uh, ja, ik denk het’, zei Bob.
Ze gingen zitten aan de tafel en Bob futselde onrustig met zijn handen.
‘Hoe gaat het vandaag Bob?’ vroeg Esther.
‘Uh, ja, wel goed denk ik..’
‘Geen last meer van stemmen?’
‘Nou.. nee.. ik denk het niet..’
‘Weet je het zeker? Je klinkt er niet zo overtuigd van. Je mag alles vertellen hè, dat weet je toch?’
Ja vast, en vervolgens weer een spuit in m’n reet zeker, dacht Bob.
‘Gaat het wel?’ vroeg Esther terwijl ze hem vreemd aankeek.
Verschrikt keek Bob weg.
‘Ja, ja het gaat wel.. alleen.. ik.. ik ben bang’,
‘Heb je weer last van paniek?’
‘Ik.. ja.. ik denk het’,
‘Neem anders een Lorazepam voor zo nodig.‘
Ja, en de hele dag knock-out op de bank liggen zeker, alsof dat helpt, dacht Bob.
‘Je bent een beetje stil’, zei Esther terwijl ze zijn blik probeerde te vangen.
‘Ik.. uh’
Ineens was er een getik bij het raam van de tuin
Verschrikt keek Bob achterom. ‘Je bent gek!’ riep de ekster vanachter het glas en tikte weer tegen het raam.
‘Wat is er Bob?’ vroeg Esther.
‘Die vogel!’, ‘Die volgt mij al dagen!’ riep Bob.
‘Welke vogel?’ vroeg Esther verbaasd.
Verschrikt keek Bob haar stomverbaasd aan.
‘Die.. die vogel.. bij het raam?!’ stamelde Bob.
‘Ik maak mij zorgen om je Bob..’ zei Esther.
‘Nee.. nee, dat hoeft niet!’, ‘Het gaat wel!’
‘Ik ga even bellen naar kantoor, blijf maar even rustig zitten..’ zei Esther terwijl ze naar de schuifdeur van de tuin liep. Ze schoof de deur open, stapte de tuin in en schoof de deur weer dicht. Ze pakte haar telefoon terwijl ze Bob aanstaarde.
Esther begon griezelig te grijnzen
De ekster landde op haar schouder. Bob keek haar met grote ogen aan en sprong verschrikt op. De stoel viel om en hij rende naar de voordeur, opende die en rende de straat op terwijl hij achterom keek.
Achter zich hoorde hij Esther hysterisch lachen. ‘JE BENT GEK!’, ‘JE BENT GEK!’ klonk het van alle kanten.
Illustratie door B. Kort
Meer lezen over dit onderwerp?
- Alles over Psychose – goede informatie van PsychoseNet
- Alles over Trauma – goede informatie van PsychoseNet
- Alles over Hulp en Herstel – goede informatie van PsychoseNet
- Verhalenbank Psychiatrie
Heb je een vraag?
Onze experts beantwoorden jouw vraag in het online Spreekuur van PsychoseNet. Gratis en anoniem.
Geef een reactie